سیستم متعارف (Conventional Fire Alarm System) تو آتش‌نشانی یکی از ساده‌ترین و قدیمی‌ترین سیستم‌های اعلام حریق هست.

🔹 در این سیستم، ساختمان به چند زون (Zone) تقسیم میشه (مثلاً هر طبقه یا هر بخش یک زون).

🔹 همه دتکتورها و شستی‌های اون بخش به یک مدار متصل هستن و وقتی هر کدوم فعال بشه، پنل اعلام حریق فقط نشون میده کدوم زون فعال شده، نه اینکه دقیقاً کدوم دتکتور یا نقطه.

⸻

ویژگی‌ها:

1. زون‌بندی: هر مدار معرف یک ناحیه از ساختمان هست.

2. نمایش در پنل: پنل فقط چراغ یا نمایشگر زون رو روشن می‌کنه.

3. کابل‌کشی ساده‌تر نسبت به سیستم‌های آدرس‌پذیر.

4. هزینه کمتر، مناسب برای ساختمان‌های کوچک و متوسط.

⸻

معایب:

• محل دقیق حریق مشخص نمی‌شه، فقط ناحیه معلوم میشه.

• برای ساختمان‌های بزرگ با دتکتورهای زیاد، خطایابی و زمان واکنش طولانی‌تره.

⸻

✅ پس خلاصه:

سیستم متعارف = سیستم اعلام حریق زون‌بندی شده که فقط ناحیه رو مشخص می‌کنه، نه دتکتور دقیق

سیستم متعارف (Conventional Fire Alarm System) تو آتش‌نشانی یکی از ساده‌ترین و قدیمی‌ترین سیستم‌های اعلام حریق هست.

🔹 در این سیستم، ساختمان به چند زون (Zone) تقسیم میشه (مثلاً هر طبقه یا هر بخش یک زون).

🔹 همه دتکتورها و شستی‌های اون بخش به یک مدار متصل هستن و وقتی هر کدوم فعال بشه، پنل اعلام حریق فقط نشون میده کدوم زون فعال شده، نه اینکه دقیقاً کدوم دتکتور یا نقطه.

⸻

ویژگی‌ها:

1. زون‌بندی: هر مدار معرف یک ناحیه از ساختمان هست.

2. نمایش در پنل: پنل فقط چراغ یا نمایشگر زون رو روشن می‌کنه.

3. کابل‌کشی ساده‌تر نسبت به سیستم‌های آدرس‌پذیر.

4. هزینه کمتر، مناسب برای ساختمان‌های کوچک و متوسط.

⸻

معایب:

• محل دقیق حریق مشخص نمی‌شه، فقط ناحیه معلوم میشه.

• برای ساختمان‌های بزرگ با دتکتورهای زیاد، خطایابی و زمان واکنش طولانی‌تره.

⸻

✅ پس خلاصه:

سیستم متعارف = سیستم اعلام حریق زون‌بندی شده که فقط ناحیه رو مشخص می‌کنه، نه دتکتور دقیق